4 Maanden in Zuid-Afrika, en nog 4 weken om het onderzoek af te ronden. Echt geïntegreerd in de Zuid-Afrikaanse (zwarte) cultuur ben ik nog niet. Zwarte en blanke mensen leven niet gemengd, niet door racisme maar door cultuurverschillen. Donkere mensen houden van dansen, feesten en kletsen, en blanke mensen houden van hardlopen, snorkelen en safari’s. Ik als blanke leid door cultuur en sociale druk het typische blanke leventje alhier, ik ga naar het strand en ik maak tripjes waar ik dat kan. Het effect wordt versterkt wanneer je als blanke afgeraden wordt ’s avonds over straat te lopen, geen zwarte taxi’s te nemen, en continu over je schouder kijken aangezien overvallen worden door een blanke zeer onwaarschijnlijk is. Een achtervolging van de spar naar het hek van de oprit was ook zeker een toevoeging in de Zuid-Afrikaanse cultuur. Overal waar je komt, vooral landen als Swaziland en Mozambique, zeggen ze dat Zuid-Afrika vreselijk gevaarlijk is. Ik loop nu wat minder fijn rond, zelfs door Mtunzini na die achtervolging!

Om mijn verblijf hier wat betaalbaarder te houden ben ik begonnen met het geven van een salsacursus. Afgelopen maandag gaf ik de introductieles, waarin 8 mensen kwamen. Na de les wilde iedereen een cursus bij me volgen. Het gaat me 3 euro per persoon per les opleveren. Het woord lijkt zich zo te versprijden dat ik denk dat het komende maandag storm gaat lopen! Natuurlijk vind ik het leuk om te doen, en leer ik er meer mensen mee kennen die me een (veilige) lift kunnen geven naar het ziekenhuis.

Dag 1 op O & G

Nu ik toch hier ben, en nog moet wachten op wat afrondende data voor het onderzoek, besloot ik te profiteren van mijn verblijf hier, door een mini stage te doen op O & G (Obstetrie en Gynaecologie). De eerste dag op O & G was erg interessant! Mn eerste minuut in het ziekenhuis mocht ik me voorstellen, waar ik vandaan kwam, wat ik kwam doen. Na een discussie over mn achternaam die ze niet uit konden spreken, en vele grapjes daarom heen door het (Indische) hoofd van de afdeling, klamp ik me aan een van de artsen. Over de zaal bespraken we zangeren met suikerziekte en hartproblemen, totdat ik geroepen werd over de luidspreker. Dr. Hendrik moest naar de opnames komen, want ik moest een spoedcursus krijgen over wat je moet doen bij een ‘Sexual Assault’ (aanranding). Dit komt hier zo’n 30 keer per maand voor, en de gruwelijkste verhalen komen voorbij. Met een omgedraaide maag keer ik terug naar een echograferende gynaecoloog. De ene zwangere patient had een kindje met Tetralogie van Fallot (hartafwijking), en de andere had Anencephalie (geen hersenen). De laatste kwam binnen met een meeeeeegaaa buik, waar we na amniocentese 2 liter vloeistof afgetapt hadden. Aan het eind van de werkdag rijd ik met mn (aldaar opgespoorde) lift terug naar Mtunzini..., terwijl ik denk... dit ziekenhuis is zooo veel leuker dan Ngwelezana (van mn eerste periode), hier ga ik echt wat aan hebben!!!