Na vele uitnodigingen vanuit de lokale kerk hier in Mtunzini besloot ik mee te gaan naar Swaziland. Swaziland, bestuurd door een koning die 10 vrouwen heeft, is een arm landje in Zuid-Afrika waar ze Sizwati spreken, wat erg lijkt op Zulu, hoewel de Swazi mensen veel vriendelijker schijnen te zijn. Last minute pakte ik (en Melissa) mijn spullen om opgehaald te worden door het outreach team. We gooiden onze kampeer spullen in het typische Zuid-Afrikaanse ‘bakkie’ (=pick-up truck) en vertrokken naar Swaziland. Bij de grens ontdekte ik dat ik te lang in Zuid-Afrika was gebleven zonder mijn visum te verlengen, en kon ik pas na akkoord gaan met een boete van R1000 (=100 euro) Swaziland binnenkomen. In een campsite vlakbij het middle-of-nowhere (Makwanyana) plekje, bouwden we onze tent op en overlegden we wat en hoe we dit weekend te werk zouden gaan. Na een erg koude nacht in ons tentje vertrokken we naar de lokale Swazi bevolking 45 minuten rijden vanaf onze campsite. In het erg droge steppe gebied met ver uitgestrekt vele hutjes stond een simpel home-made kerkje, gebouwd van hout, een dak van zink, en een vloer van gedroogde koeienstront. Met cement die we bij een vergelegen winkeltje haalden was het doel om een degelijk vloertje te leggen. Ik rij heen en weer met mn aftandse kruiwagentje om zand die kant op te krijgen, en na een half uur rijden haalden we water op die we met een emmer vanuit een klein meertje in een ton wisten te heisen. Aangekomen met het water, mixten we handmatig het cement met het zand en water, en na een dag werken lag dan een hard vloertje. Een kerk dienstje in een mini gebouwtje verder op, bedekt met kippenstront, liet me inzien waarom het net aangelegde vloertje zo nodig was. Er werd namelijk luid gezongen in gospel stijl, waarop flink gedanst werd en geprezen, in zo’n mate, dat het een dikke stofwolk ontstond. In de ochtend hierop speelden we met de kinderen. Op droge grond voetbalde ik met kindjes die op hun blote voeten achter elke bal aanrenden. Ik troef ze af, speelde met ze, en deed een soort tikkertje. Door het hoge droge gras achtervolgde ik spelenderwijs de kindjes door de steppe. Met een paar consulten over menstruatiepijntjes eindigde ik het Swazi avontuur, en kwam 3 dagen later moe thuis. Een bezoekje aan de “home affairs” zal nodig zijn om niet nogmaals illegaal hier te bivakkeren en het land uitgeschopt te worden.

Meteen de dag na thuiskomst kon ik weer verder met mijn onderzoek, wat eerlijk gezegd na steeds het met het onderzoekje bezig te zijn geweest zijn charme langzaam begint te verliezen. Echter, nog steeds kan ik blijkbaar verbaasd worden, over wat moeders bijvoorbeeld gebruiken als huis tuin en keuken medicijn tegen diarree. Ik had eerder al gezien dat een moeder koeienpoep in de anus inbracht, maar vandaag werd ik verbaasd over dat een moeder porridge en colgate had rectaal had ingebracht. Ongelofelijk...