Na 2 maanden in Zululand vond ik het tijd voor wat Zulu cultuur. Vrijdag middag, na gewinkeld te hebben in The Gateway, het winkelparadijs van KwaZulu-Natal, halen we Roelof op van het vliegveld. De dag erna pakken we lastminute onze spullen en vertrekken we naar Eshowe een hal uurtje rijden van hier. Vroeg in de ochtend bezoeken we een gospel church, waar teveel mensen in een te klein gebouwtje luid en erg mooi gospel songs aan het zingen zijn. Na dit concert nam de local ons mee naar zijn huis waar hij ons meeneemt naar een ‘rondavel’, een rond minihuisje, speciaal gebouwd om te kunnen communiceren met de voorvaders. Communicatie verloopt door het branden van een kaars en het branden van een vreemde kruid. Dit terwijl een belletje met geiten gal boven de kaars hangt, het Zulu bier voor de voorvader klaar staat en geitenhoorns boven de ingang van het gebouwtje het compleet maken. Met verbazing gaan we verder naar een andere familie, een heuveltje verderop. Hier drinken we traditioneel Zulubier en horen we het fijne over wat er komt kijken bij trouwen. Een man betaald namelijk de familie van zijn bruid met koeien om met haar te kunnen trouwen. Na een typische Zulu maaltijd (maize met bruine bonen) vetrekken we naar een ander dorpje. Met de Toyota Yaris betreden we de offroad weggetjes (me afvragend wat het huurbedrijf hiervan zou vinden) totdat we boven op een berg belanden waar we hutjes aantreffen. Hier is een ceremonie aan de gang. Het is een herdenking van een overleden zoon waarvoor ze de gisteren een koe geslacht hebben. Na vrolijk Zulu dansen geleid door getrommel dansen de vrouwen in het rond, met hun voet stampend op de vloer. De Sangoma (traditional healer) kijkt toe, terwijl wij belaagd worden met de kindjes die ons maar al te interessant vinden. De vrouwen dansen, de mannen drinken Zulu bier en eten de geslachte koe. De mannen dans gaat (naar veel alcohol) gepaard met gedichten over de elke man. Alle mannen kennen de persoonlijke gedichten van de andere mannen in het dorp en deze worden dan ook gezamelijk hard op gezongen. Op dit gezang doet de betreffende man zijn persoonlijk dans of vecht demonstratie in beschonke toestand en gillen de vrouwen om hun heen. We gaan terug en ik laat iedereen uitstappen bij de te diepgaande gleuven en te hoge obstakels. Na deze grote cultuurshock keren we terug naar huis, en denken we na over hoe goed we het in Nederland hebben...