Na wat relaxt te hebben in Montezuma, reizen we door naar het noorden omdat we over 3 dagenin San Carlos, Nicaragua, moeten zijn. We worden door onbegaanbare wegen gedwongen dezelfde weg terugte nemen: met de Ferry. We pogen zo ver mogelijk te komen, richtin de vulkaan Arenal,in het plaatsje La Fortuna. De verbindingen zijn waardeloos. We gaan van bus, naar ferry, naar bus,naar taxi en weer naar een bus. De overstap op een taxi ging bijzonder: namelijk probleemloos. Nietafdingen en niet belaagd worden met verschillende taxi chauffeurs. Wij moeten hún vragen of ze onsnaar San Ramon wilden brengen en afdingen was niet nodig. Alhier pakken we onze laatste bus. Hier is geen enkelebuitenlander te zien en de lokale bevolking staart ons aan als we bepakt over het station lopen. Wij als enigeblauw-ogige mensen stappen in een bus vol met Costa Ricanen die naar de kleine pueblitos (dorpjes) moeten.In de busrit worden we geshaked (not stirred), door de vele gaten in de wegen. Van haakse stijle bochtennaar net te kleine bruggetjes, gaat onze veels te grote bus als een speer door het niet platte plattelandvan Costa Rica. We bevinden ons letterlijk in de wolken, aangezien de wolken in de iets hogere gebiedenover de straat en door de jungle uitstrekken. Dit geeft een mooi gezicht, áls we aliets konden zien! Even voel ik me deel van de bevolking, wanneer ik ook weer contact leg met een local dienaast me is gaan zitten. Bij aankomst in La Fortuna, wat een stuktoeristischer is, worden we weer meteen bij de kraag gegrepen door een tour operator. We vluchten naareen pseudo-backpackers hostel Luigi. Een hele rit zo, maar toch gelukt in 1 dag. Toch wennen hier inCosta Rica, waar de bussen 2 of 3x per dag gaan. Echt geproefd van het leven van een Costa Ricaan heb iknog niet, aangezien we vooral tours maken en de tourist uithangen. Wat dat betreft zie ik er naar uitzaterdag in San carlos aan te komen.